هر آنچه که باید در مورد سلولیت بدانید
سلولیت نوعی عفونت باکتریایی در لایه های عمیق پوست و چربی و بافت نرم زیر آن است. هر ساله حدود ۱۴.۵ میلیون مورد سلولیت در ایالات متحده تشخیص داده می شود.
برخی از باکتری ها به طور طبیعی روی پوست وجود دارند و معمولاً صدمه ای نمی زنند. با این حال، اگر آن ها وارد پوست شوند، می تواند عفونت ایجاد کند. باکتری ها می توانند از طریق بریدگی، چریدن یا گزش وارد شوند.
با ما همرا باشید تا در این مقاله از بخش سلامت وبسایت الی درباره این بیماری بیشتر بدانیم .
سلولیت چیست؟
سلولیت نوعی عفونت باکتریایی دردناک در لایه های عمیق پوست است که در صورت نادیده گرفتن به طور ناگهانی شروع شده و زندگی فرد را تهدید کند.
موارد خفیف شامل یک عفونت موضعی، همراه با قرمزی در یک منطقه است. موارد جدی تر شامل یک عفونت است که به سرعت در حال گسترش است و می تواند منجر به سپسیس شود.
گسترش تا حدودی به قدرت سیستم ایمنی بدن فرد بستگی خواهد داشت.
درمان بیماری سلولیت
درمان زود هنگام با آنتی بیوتیک معمولاً موفقیت آمیز است. بیشتر افراد در خانه تحت معالجه قرار می گیرند، اما برخی نیاز دارند که در بیمارستان درمان شوند.
متخصص پوست ممکن است یک یا چند روش درمانی زیر را پیشنهاد کند:
دارو
یک مورد خفیف سلولیت معمولاً در طی ۷ تا ۱۴ روز به درمان آنتی بیوتیکی خوراکی پاسخ می دهد. علائم ممکن است در ابتدا بدتر شود، اما معمولاً ظرف ۲ روز بهبود می یابد.
انواع مختلف آنتی بیوتیک می تواند سلولیت را درمان کند. پزشک پس از در نظر گرفتن نوع باکتری مربوط به عفونت و عوامل خاص هر فرد، در مورد بهترین گزینه تصمیم خواهد گرفت.
بیشتر افراد در عرض ۲ هفته بهبود می یابند، اما اگر علائم شدید باشد ممکن است مدت بیشتری طول بکشد.
ممکن است یک پزشک برای جلوگیری از تکرار مجدد آنتی بیوتیک خوراکی با دوز کم تجویز کند.
درمان در بیمارستان
برخی از افراد مبتلا به سلولیت شدید به درمان در بیمارستان نیاز دارند، به خصوص اگر:
- تب بالا داشته باشند
- استفراغ کنند
- مجدداً دچار سلولیت شوند
- درمان فعلی موثر نباشد
- علائم شدیدتر شوند
بیشتر افراد مبتلا به این نوع عفونت در بیمارستان تحت درمان با آنتی بیوتیک به صورت داخل وریدی قرار می گیرند و قطره‌های دارو را از طریق ورید بازو وارد بدن می کنند.
انواع سلولیت
سلولیت انواع مختلفی دارد که بستگی به محل بروز عفونت دارد.
برخی از انواع شامل:
- سلولیت اطراف چشم، که در اطراف چشم ایجاد می شود
- سلولیت صورت که در اطراف چشم، بینی و گونه ایجاد می شود
- سلولیت پستان
- سلولیت پری آنال که در اطراف دهانه مقعد ایجاد می شود
سلولیت می تواند در هر نقطه از بدن، از جمله دست و پا ایجاد شود. بزرگسالان مستعد ابتلا به سلولیت در قسمت پایین پا هستند، در حالی که کودکان استعداد ابتلا در صورت یا گردن را دارند.
علائم سلولیت
علائم زیر ممکن است در منطقه آسیب دیده رخ دهد:
- قرمزی و تورم
- گرما
- حساسیت و درد
برخی از افراد دچار تاول، گودی پوست یا لکه می شوند.
ممکن است فرد علائم دیگری از عفونت را نیز تجربه کند، مانند:
- خستگی
- لرز و تعریق سرد
- لرزیدن
- تب
- حالت تهوع
علاوه بر این، غدد لنفاوی ممکن است متورم شده و حساس شوند. به عنوان مثال سلولیت در پا ممکن است غدد لنفاوی کشاله ران را تحت تأثیر قرار دهد.
علت ابتلا به سلولیت
باکتری های گروه های استرپتوکوک و استافیلوکوکوس در سطح پوست شایع بوده و مضر نیستند. اگر آن ها از طریق بریدگی یا خراشیدگی وارد پوست شوند، می توانند باعث ایجاد عفونت شوند.
عوامل خطرزا
عواملی که می توانند خطر سلولیت را افزایش دهند عبارتند از:
- سن: سلولیت بیشتر در سنین میانسالی یا بعد از آن اتفاق می افتد.
- چاقی: سلولیت در بین افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند بیشتر دیده می شود.
- مشکلات پا: تورم (ادم) و زخم می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
- سلولیت قبلی: هر کسی که قبلاً سلولیت داشته باشد، ۸-۲۰٪ احتمال عود آن وجود دارد، تحقیقات نشان می دهد که عفونت می تواند طی یک سال چندین بار دوباره ظاهر شود.
- قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی: این موارد شامل آب آلوده و برخی حیوانات از جمله ماهی و خزندگان است.
- سایر مشکلات پوستی: آبله مرغان، اگزما، پای ورزشکار، آبسه ها و سایر بیماری های پوستی می توانند خطر ورود باکتری به بدن را افزایش دهند.
- ورم لنفاوی: این می تواند منجر به تورم پوست شود، که می تواند ترک بخورد و اجازه ورود باکتری ها را بدهد.
- سایر شرایط: افراد مبتلا به بیماری کبد یا کلیه بیشتر در معرض سلولیت قرار دارند.
- دیابت: اگر شخصی نتواند دیابت خود را به طور مناسب کنترل کند، مشکلات سیستم ایمنی بدن، گردش خون یا هر دو می توانند منجر به زخم های پوستی شود.
- سیستم ایمنی ضعیف شده: افراد ممکن است در سنین بالاتر، در صورت ابتلا به HIV (ایدز) یا تحت شیمی درمانی یا رادیوتراپی به این مشکل مبتلا شوند.
- مشکلات گردش خون: افرادی که گردش خون ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر گسترش عفونت به لایه های عمیق پوست قرار دارند.
- جراحی یا جراحت اخیر: این مورد باعث افزایش عفونت می شود.
- مصرف داروی داخل وریدی: تزریق داروها، به ویژه با سوزن های استفاده شده، می تواند منجر به آبسه و عفونت در زیر پوست شود و خطر سلولیت را افزایش دهد.
تشخیص سلولیت
پزشک فرد را معاینه و علائم وی را ارزیابی می کند.
آن ها همچنین ممکن است سواب یا بیوپسی تجویز کنند تا بفهمند کدام نوع باکتری وجود دارد. تست های آزمایشگاهی می تواند سایر دلایل احتمالی را رد کند، زیرا سایر بیماری‌ها ممکن است علائمی مشابه سلولیت داشته باشد.
شناسایی علت و نوع باکتری ها، پزشک را قادر می سازد مناسب ترین روش درمانی را تجویز کند. با این حال، این می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا وجود انواع مختلف باکتری بر روی پوست می تواند منجر به نتایج نادرست شود.
عوارض ابتلا به سلولیت
در موارد نادر، عوارض جدی ایجاد می شود. این موارد عبارتند از:
تورم دائمی: بدون درمان، فرد ممکن است در ناحیه آسیب دیده تورم دائمی پیدا کند.
عفونت خون و سپسیس: این وضعیت تهدید کننده زندگی از ورود باکتری به جریان خون ناشی می شود و نیاز به درمان سریع دارد.
علائم سپسیس شامل تب، ضربان قلب سریع، تنفس سریع، فشار خون پایین، سرگیجه هنگام ایستادن، کاهش جریان ادرار و پوستی عرق کرده، رنگ پریده و سرد است.
عفونت در مناطق دیگر: در موارد بسیار نادر، باکتری هایی که باعث سلولیت شده اند به سایر نقاط بدن از جمله عضلات، استخوان ها یا دریچه های قلب وارد می شوند. اگر این اتفاق بیفتد، فرد نیاز به درمان فوری دارد.
در بیشتر موارد، درمان موثر می تواند از بروز عوارض جلوگیری کند.
درمان‌های خانگی
سلولیت به درمان فوری پزشکی نیاز دارد (به درمان خانگی پاسخ نمی دهد).
با این حال، فرد می تواند بعضی کارها را انجام دهد تا در هنگام انتظار برای دریافت مراقبت پزشکی و در طول درمان، احساس راحتی بیشتری داشته باشد.
نکات شامل موارد زیر است:
- نوشیدن مقدار زیادی آب
- بالا بردن ناحیه آسیب دیده برای کمک به کاهش تورم و درد
- حرکت قسمت آسیب دیده بدن به طور منظم برای جلوگیری از سفتی
- مصرف داروهای تسکین دهنده درد، مانند ایبوپروفن
- پوشیدن جوراب های فشاری تا زمان بهبودی عفونت
برخی افراد داروهای طبیعی را که خاصیت ضد باکتریایی دارند مانند روغن آویشن و سرو استفاده می کنند. با این حال، شواهد علمی کافی وجود ندارد که نشان دهد هر داروی گیاهی می تواند سلولیت را درمان کند.
هر کسی با علائم بیماری سلولیت باید بلافاصله کمک پزشکی دریافت کند. سلولیت درمان نشده می تواند تهدید کننده زندگی فرد باشد.
پیشگیری از بیماری سلولیت
فرد همیشه نمی تواند از ایجاد سلولیت جلوگیری کند، اما روش‌هایی برای کاهش خطر وجود دارد.
بریدگی ها و خراش ها را درمان کنید: برای کاهش خطر عفونت، هر گونه بریدگی، گزش، چروکیدن یا زخم (از جمله جراحی های اخیر) را تمیز نگه دارید.
از خاراندن خودداری کنید: به عنوان مثال اگر نیش حشره دچار خارش شد، از یک داروساز در مورد نحوه کاهش این احساس سوال کنید. وقتی خراشیدن اجتناب ناپذیر است، تمیز و کوتاه نگه داشتن ناخن ها می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند.
از پوست مراقبت کنید: مرطوب کننده ها می توانند از ترک خوردگی پوست جلوگیری کنند، اما اگر عفونت از قبل وجود داشته باشد، کمکی نمی کنند.
از پوست محافظت کنید: هنگام باغبانی از دستکش و آستین بلند استفاده کنید و در صورت احتمال خراش پوست، از پوشیدن لباس کوتاه خودداری کنید. سرپوش گذاشتن نیز می تواند از گزش حشرات جلوگیری کند.
وزن سالم داشته باشید: چاقی ممکن است خطر ابتلا به سلولیت را افزایش دهد.
از استعمال سیگار خودداری کنید و مصرف الکل را محدود کنید: این موارد ممکن است خطر بیماری را افزایش دهند.
برای سایر موارد پزشکی کمک بگیرید: به عنوان مثال افراد دیابتی باید تمام تلاش خود را برای مدیریت و کنترل وضعیت خود انجام دهند.
خلاصه مطلب
سلولیت نوعی عفونت بالقوه شدید در لایه های عمیق پوست و بافت زیرین آن است.
این بیماری می تواند باعث ناراحتی شدید شده و تهدید کننده زندگی فرد باشد. اگر فردی به محض بروز علائم به دنبال درمان باشد، احتمال موثر بودن درمان بسیار زیاد است.
یک بار ابتلا به سلولیت خطر بازگشت آن را افزایش می دهد. یک شخص می تواند برای کمک به پیشگیری از این بیماری، برخی اقدامات را انجام دهد.
منبع: medicalnewstoday
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.